برای اینکه اچآیوی به فردی منتقل شود سه مورد زیر بایستی مهیا باشد
.
۱- اچآيوی حضور داشته باشد
عفونت هنگامی اتفاق می افتد که یکی از طرفین درگیر (در رابطه جنسی، اهدا خون یا عضو، تزریق مشترک) به اچآیوی آلوده باشد. برخی از رفتارها به تنهایی (مانند رابطه مقعدی) در صورت سالم بودن هر دو طرف، نمی تواند منجر به آلودگی به اچآیوی شود.
.
.
۲- اچآيوی باید به میزان کافی حضور داشته باشد
میزان یا غلظت ویروس ایدز در ترشحات بدن تاحدودی تعیین میکند که عفونت اتفاق می افتد یا خیر.
هرچه غلظت اچآیوی در ترشحات بیشتر باشد، شانس مبتلا شدن فرد در معرض قرارگرفته بیشتر می شود.
میزان اچآیوی در بزاق، عرق، اشک و ادرار، بسیار ناچیز -وحتی صفر- است.
میزان اچآیوی در ترشحات مقعدی درحد متوسط است و به میزان بالا در خون، ترشحات جنسی (منی و ترشحات واژن) و شیر مادر وجود دارد.
بنابراین میزان کمی از خون آلوده یا منی آلوده یا ترشحات آلوده واژن برای آلوده کردن دیگری کافی است درصورتیکه میزان بالاتری از ترشحات آلوده مقعدی برای انتقال نیاز است. (اگرچه در رابطه جنسی معقدی بدلایلی خطر انتقال اچآیوی، بالاتر از رابطه واژینال است-برای اطلاعات بیشتر اینجا را کلیک کنید-)
تا به امروز هیچ مورد شناخته شده ی انتقال اچآیوی بر اثر بزاق، اشک، عرق یا ادرار آلوده به اچآیوی ثبت نشده است.
افراد مختلف بسته به مرحله آلودگیشان، میزان مختلفی از ویروس اچآیوی در بدنشان وجود دارد.
میزان غلظت اچآیوی در خون در مرحله اول آلودگی بسیار بالاتر از میزان آن در مرحله بدون علامت آلودگی است. (مراحل آلودگی با اچآیوی)
میزان غلظت اچآیوی در مرحله آخر و مرحله بروز ایدز بسیار افزایش می یابد.
بنابراین محتملتر است که فرد آلوده به اچآیوی، در مراحل اول آلودگی یا مرحله آخر آنرا به دیگری منتقل کند تا اینکه در مرحله میانی و بدون علامت منتقل کند.
.
.
۳- اچآیوی باید به درون جریان خون راه یابد
تنها با لمس کردن ترشحات آلوده فرد اچآیوی مثبت، آلوده نمی شوید چرا که پوست سالم و غیرزخمی، محافظ بسیار خوبی در برابر ورود اچآیوی به بدن است. اچآیوی تنها از این راه ها میتواند وارد بدن شود: زخم باز، مخاط مقعد، دستگاه تناسلی، دهان یا چشم.