ظهور داروهای متنوع درمان ترکیبی، تاثیر بسزایی بر روی تاریخچه عفونت اچ‌آی‌وی گذاشته و اگر درمان در مرحله اول بیماری آغاز شود امید به زندگی فرد آلوده به اچ‌آی‌وی همانند یک فرد غیرآلوده است، اگرچه هنوز هیچ درمان قطعی برای ایدز بوجود نیامده است.
درمانهای دارویی ضد ویروسی که وجود دارند، پیشرفت HIV به سمت AIDS را آهسته تر میکنند و در این حالت فرد چندین سال می‌تواند زندگی سالمی داشته باشد.
– متاسفانه در برخی موارد، درمان ضد ویروس پس از چند سال تأثیر خود را از دست می‌دهند و نیاز به تعویض رژیم دارویی میشود و در برخی موارد دیگر فرد از AIDS بهبود می‌یابد ولی با HIV برای دهه‌ها زندگی میکند ولی این افراد مجبورند که برای تمام عمر روزانه داروهای قوی مصرف کنند که گهگاه با عوارض جانبی ناخوشایند همراه است.
– هنوز هیچ راهی برای درمان قطعی HIV وجود ندارد و تا این لحظه تنها راه ایمن باقی ماندن، آلوده نشدن است.
برای پی بردن به میزان پیشرفت دارویی طی این سالها به این مثال توجه کنید: امید به زندگی یک فرد ۲۴ ساله که آلوده به اچ‌آی‌وی شده است و برای وی درمان به موقع آغاز شده منجر به ادامه زندگی تا ۳۹ سال بعد میشود (یعنی تا ۶۳ سالگی زنده میماند)
و در واقع می بینم که اکثر بیماران اچ‌آی‌وی مثبت به دلایلی بجز ایدز از دنیا میروند
.
.
.
درمان برای چه کسانی آغاز می شود؟
شروع درمان در افراد اچ‌آی‌وی مثبت در موارد زیر انجام میگیرد:
۱- تمامی بیماران علامتدار
۲- بیماران بدون علامت اگر:
– تعداد لنفوسیتهای CD4 کمتر از ۵۰۰ باشد
– سقوط سریع CD4 cells
– میزان بالای ویروس در خون
– عفونت فعال هپاتیت B یا هپاتیت C
– عوامل خطر برای بیماریهای قلبی
– مشکلات کلیوی مرتبط با اچ‌آی‌وی
– حاملگی
– عوامل خطر برای سرطانهای غیر مرتبط با ایدز
۳- بیماران بدون علامتی که هیچکدام از موارد بالا را ندارند اما ریسک بالایی برای انتقال اچ‌آی‌وی به دیگران دارند
.
(برای علاقمندان، توضیحات با جزییات بیشتر در متن انگلیسی انتهای صفحه آورده شده است.)
..
.
هدف درمانی:مهار کردن کامل ویروس و رساندن آن به کمتر از ۵۰ کُپی در هر میلی لیتر تست مقاومت دارویی برای تمامی بیماران قبل از آغاز درمان میبایست انجام شود
در بیماران HIV+ با عفونتهای فرصت طلب، توصیه میشود که درمان در صورت امکانپذیر بودن بالینی، در اسرع وقت آغاز گردد.
در بیمارانی که به درمان موثر آغاز شده، پایبند هستند پیش بینی میشود که میزان ویروس در خون (Viral load) طی ۱۲ تا ۲۴ هفته، غیرقابل آشکارسازی (undetectable) شود
پس از شروع درمان ضدویروسی در بیماران HIV+ ، توقف درمانی به هیچ وجه توصیه نمیشود (مگر در حالت مسمومیت درمانی یا پایبندی کم) وقفه درمان منجر به افزایش ریسک عوارض مرتبط با ایدز میشود، CD4 کاهش می یابد و بیماریهای ناشی از عوارض غیرمرتبط با ایدز (همچون: سکته قلبی، نارسایی کبدی) افزایش می یابد
.
.
..
.
.
.
درمان ضد رترو ویروسی (HIV antiretroviral) HIVچیست ؟
درمان ضد رترو ویروس نوع اصلی درمان HIV یا ایدز میباشد که البته شفابخش نیست اما از بیمار شدن فرد برای سالها جلوگیری میکند درمان شامل داروهایی است که بایستی روزانه و تا آخر عمر مصرف شود. HIV یک ویروس است و همانند سایر ویروسها وقتی که وارد سلولی در بدن شود کپی‌های جدیدی از خود را می‌سازد که بوسیله آنها، دیگر سلولها را آلوده میکند و اگر جلوی آن گرفته نشود میلیونها سلول را در مدت کوتاهی آلوده میکند (HIV جزء رترو ویروسهاست)
درمان ضد رترو ویروسی برای HIV شامل داروهایی است که عمل آن، آهسته کردن سرعت تکثیر و تولید HIV در بدن عمل میباشد این داروها بعناوین زیر هم یاد می‌شوند:
AntiRetrovirals یا داروهای Anti – HIV یا داروهای HIV antiviral
.
.
درمان ترکیبی چیست؟ HAART چیست ؟
برای اینکه درمان “ضد رترو ویروس” برای مدت طولانی موثر باشد نیاز است که چند داروی ضد رترو ویروس را همزمان تجویز کرد که بعنوان درمان ترکیبی شناخته می شود . HAART مخفف ( Highly Active AntiRetroviral Therapy ) بمعنی “درمان ضد رترو ویروس با فعالیت بالا” میباشد که برای توصیف ترکیب ۳ داروی ضد HIV یا بیشتر از ۳ دارو بکار می‌رود.
توصیه میشود که حداقل ۳ داروی ضد رترو ویروسی از حداقل ۲ دسته دارویی مختلف استفاده شود چرا که مشخص شده است اگر تنها یک دارو استفاده شود به مرور زمان عملکرد خود را از دست می‌دهد.
HIV به داروی موجود در بدن فرد واکنش نشان داده و تغییر میکند و دیگر دارو بر روی HIV موثر نخواهد بود و ویروس مجدداً شروع به تکثیر میکند بعبارت دیگر ویروس به دارو، “مقاوم” میشود. اگر دو یا چند داروی ضد رترو ویروسی با هم مصرف شوند به مقدار قابل توجهی، میزان مقاومت دارویی را کاهش می‌دهد.
.
.
درمان عفونتهای فرصت طلب
وقتی که سیستم ایمنی بوسیلة HIV آسیب ببیند عفونتها یا سرطانهای خاصی ایجاد خواهد شد که در حالت عادی بدن براحتی در برابر آنها مقابله میکند که بعنوان عفونتهای فرصت طلب (opportunistic infections) شناخته میشود.
درمان عفونتهای فرصت طلب وقتی انجام میشود که درمان ضد رتروویروس در دسترس نباشد یا وقتی که به داروهای ضد رترو ویروس مقاوم شده باشد.
Treatment should be initiated for all symptomatic patients, and for asymptomatic persons who (1) have CD4 cell counts below 500 cells/mcL, (2) have rapidly dropping CD4 counts (> 100 cells/mcL/yr) or very high viral loads (> 100,000/mcL), (3) have active infection with hepatitis B or C (rapid HIV replication is thought to hasten progression of hepatitis B and C), (4) have risk factors for cardiac disease (ongoing HIV replication may increase the risk of cardiac disease), (5) have HIV-related renal impairment, (6) pregnancy, or (7) have risk factors for non–AIDS-related cancers (rapid HIV replication may increase such cancers). Current guidelines suggest that patients who have none of the above conditions but are at high risk for transmitting HIV to another person should be considered for ART. However, for patients with difficulty adhering to therapy, deferring ART until the patient is willing to commit to therapy may be a better strategy. In addition, because 5–۲۰% of patients in developed countries who are treatment-naïve have a virus that is resistant to some drugs, resistance testing is recommended for all patients prior to initiating ART.
