همسرم مدت زیادی بیمار بود و هیچ پزشکی تشخیص درستی از بیماری او نداده بود. در نهایت تشخیص دادند همسرم مبتلا به ایدز است و من و یکی از فرزندانم نیز مبتلا شده ایم.
برای مراسم چهلم همسرم به مدرسه بچه ها رفتم و اولیاء مدرسه را دعوت کردم. وقتی فهمیدند فرزندم هم HIV مثبت است او را از مدرسه اخراج کردند و او هم قربانی پدر و مادر خود شد. مدیر مدرسه از من خواست که او را به خانه برده به او آموزش بدهم و فقط برای امتحان او را به مدرسه بیاورم. وقتی شرح ماجرا را به عمویش گفتم با عکس العمل نه چندان شایسته او و گفته هایش مبنی بر اینکه من خودم می توانم به او درس بدهم و این کار به نفع خود اوست روبرو شدم.
آدمهایی که اطلاعاتی در این زمینه دارند و راههای انتقال را می شناسند با نگاهی ترحم آمیز به من نگاه می کنند و کسانی هم که اطلاعات ندارند و این بیماری را نمی شناسند از من دوری می کنند. من اگر می دانستم که این بیماری را دارم هرگز بچه دار نمی شدم. تمام نگرانیم فرزندم و آینده او بعد از مرگم است.
حدود ۵ سال پیش تشخیص داده شد که من مبتلا شده ام. مشاوره من توسط یک روان پزشک انجام نشد، بلکه این کار به وسیله پزشک معالجم صورت گرفت. او در آن زمان اطلاعات خوبی به من داد که در جای دیگر امکان به دست آوردن آن وجود نداشت. حالا که من با این بیماری کنار آمده ام از طرف جامعه و خانواده ها به بهانه های مختلف سنگ جلوی پایم می اندازند.
تا آنجا که من اطلاع دارم هیچ تشکلی برای زنان مبتلا نیست، زیرا بسیاری از آنان نمی خواهند شناخته شوند و به دلیل آنکه جامعه از آلودگی آنها مطلع نشود به گوشه ای از خانه پناه می برند.
ما در نظر داریم که با کمک تعدادی از پزشکان، تشکل زنان HIV مثبت را برای اطلاع رسانی و حمایت از این گروه تشکیل دهیم.
.
.
.
.
خاطرات یک همسر
شوهر من بعلت مشکلات جسمانی شدید به توصیه دوستانش به مواد مخدر روی آورد و متأسفانه نه تنها مشکلات جسمانی او برطرف نشد بلکه اعتیاد مشکل بزرگتری برای او شد و دیری نگذشت که مشخص شد که مبتلا به HIV است و بعلت مشکلات جسمانی قبلی بسرعت وارد مرحله ایدز شد. میل ندارم با ذکر جزئیات و طرح مشکلات خودمان وقت عزیز شما را بگیرم. فقط می خواهم بدانید که همسر من انسانی خوب، همسری وفادار و پدری مهربان بوده و همیشه برای همه ما عزیز و محترم بوده و خواهد بود. با راهنمائی هایی که پزشک همسرم به ما نمود، راههای انتقال را بخوبی می دانستیم و واهمه ای از مراقبت از ایشان نداشتیم و حالا هم که در بین ما نیست همواره به یاد خاطره های خوش ایشان هستیم.
اما متأسفانه بعلت برخورد دیگران که حتماً بعلت عدم آگاهی آنان است، نتوانستیم حقیقت را در مورد بیماری ایشان بازگو کنیم.
امیدوارم روزی برسد که مردم این عینک بدبینی را نسبت به این بیماران از چشم خودشان بردارند و اجازه بدهند این بیماران نیز همانند هر فرد آسیب دیده دیگر از نگاه گرم و پرمحبت آنان نیرو بگیرند.
با تشکر – م . هـ
.
.
.
.
زندگی با اچ آی وی / ایدز: رضا نامزد فرانک
(منبع: BBCPersian)
“سلام. من اسمم رضاست. نامزد فرانک هستم. الان مدت دو سال و سه ماه است که با هم آشنا شده ایم. اول بگویم که من اچ آی وی منفی هستم و فرانک اچ آی وی مثبت است.”
رضا از شکنندگی روحیه فرانک که ناشی از ابتلا به ایدز بوده چنین می گوید: “فرانک با آن روحیه ای که اوایل داشت یکی دو بار حتی اسم خودکشی را هم آورده بود. من گفتم این دیوانگی محض است. چون وقتی زمانش فرا برسد، خودت خواهی مرد. پس مرگ را جلو نینداز.”
رضا می گوید در روابط جنسی خود با فرانک نکات بهداشتی را رعایت می کند اما عشق او به فرانک فراتر از هر ترس است. رضا می گوید: “البته مسایل بهداشتی را تا آنجا که امکان دارد کاملا رعایت می کنیم. اما اگر هم نشد، دیگر برایم فرقی ندارد. چون به جایی رسیده ام که اگر یک روز او را نبینم، انگار همه چیزم را گم کرده ام. اصلا نمی توانیم تنها باشیم. از تمام زندگی همدیگر باخبریم. او می توانست موضوع را به من نگوید. اما همین صداقت او برایم یک دنیا ارزش دارد. آنقدر برایم ارزش دارد که گویی هیچ اتفاقی در زندگی اش نیفتاده. انگار که امروز متولد شده است.”
او از زندگی با فرانک می گوید: “ما الان زندگی مشترک داریم. چون با هم محرم هستیم. می گوییم، می خندیم. خیلی خوشیم. کار ها را روبراه کرده ایم که بعد از ماه رمضان اگر خدا خواست مراسم عقد را برقرار کنیم.”
رضا نسبت به واکنش مردم و اجتماع در مورد بیماران ایدز بدبین است: “درست است که من اچ آی وی منفی هستم. اما اگر بگویم که با کسی که اچ آی وی مثبت است ارتباط دارم، مطمئن باشید از من فرار می کنند. وقتی به بیمارستان می رویم انگار که لولو آمده است. همه فرار می کنند.”
او رفتار کادر پزشکی در ایران را نا امید کننده ارزیابی می کند: “برای جراحی به بیمارستان رفتیم و خودمان بالای برگه پذیرش نوشتیم اچ آی وی مثبت. همین باعث شد که تا ساعت ۱۲ شب کسی دست به او نزد. تا جایی که هموگلوبین او پائین آمد و می گویند که این از علایم خونریزی داخلی است. سرانجام پزشک رزیدنت با استادش تماس گرفت و گفت که با مسئولیت خودش عمل می کنم. می خواهم به آقایان پزشکان بگویم که آیا ما بهتر است به شما نگوئیم که بیمار ما اچ آی وی مثبت است؟ شما که تیغ و سوزن بخیه تان فرقی نمی کند. اگر به شما بگویند اچ آی وی مثبت هستند، به آنها دست نمی زنید. ولی بعضی ها اچ آی وی مثبت هستند اما به شما نمی گویند. پس حالا که یک نفر حقیقت را به شما می گوید، حد اقل برخوردی با او داشته باشید که نخواهد موضوع را پنهان کند. من که گفته ام از آن به بعد اگر مساله پزشکی پیش آمد، به هیچ عنوان موضوع را نگویند.”
.
.
.
.
.
این قسمت نامه واقعی فردی است که تست تشخیصی HIV را انجام داده است :
سلام.
من یک زن ۳۰ ساله هستم و در حال حاضر فرزندی ندارم. من معتاد تزریقی یا یک بیمار هموفیلی نیستم اگرچه چندین رابطه جنسی محافظت نشده داشته‌ام. می‌دانم که این عمل می‌تواند نتایج مرگ باری بدنبال داشته باشد. در ۱۰ سال گذشته ۲ تست منفی HIV داشته‌ام که آخرین آن در سال ۱۹۹۶ بوده و بعد از آن ۵ مرتبه رابط جنسی محافظت نشده داشته‌ام. تا چندی پیش به این مساله توجهی نداشتم تا اینکه شنیدم که در خانواده‌‌ای نوزاد HIV مثبت بدنیا آمده است. از آن زمان در مورد رفتارم فکر کردم و اینکه چگونه با زندگیم بازی میکردم و زندگی دیگران را در معرض خطر قرار می‌دادم. از اینکه ۲ تست HIV قبلی‌ام منفی بوده‌اند شکر گذارم. طی ۲ هفته گذشته٬ کتاب و مقاله دربارة AIDS , HIV و داستان زنان آلوده با HIV و چگونگی مبارزه آنها با آن را خواندم. آرزو میکردم که یک شانس دیگر داشته باشم و تست HIV بعدی من منفی باشد…. تا اینکه امورز صبح تست HIV را انجام دادم.… خدا را شکر…. دوباره منفی بود. من از همه می‌خواهم که تست HIV را انجام بدهند…. شما زندگی مرا دگرگون کردید.
.
.
.
.
مطلب زیر توسط یکی از بازدیدکنندگان سایت، برای ما ایمیل شده است :
من پسری ۱۹/۲۰ساله هستم. سه سال پیش با دختری آشنا شدم به ظاهر دختر خوبی میومد . یه مدت که باهاش گشتم فهمیدم که چه جور آدمیه . وقتی به خودم اومدم فهمیدم که ازش ایدز گرفتم اما دیگه خیلی دیر شده بود نمیدونید که چه حالی بهم دست داد وقتی جواب آزمایشم مثبت بود. همه ی کسایی که این متن میخونین تو رو خدا مواظب ارتباطاتتون با هم باشید.
.
مطلب زیر توسط یکی از بازدیدکنندگان سایت، برای ما ایمیل شده است :
سلام من دختری 28 ساله هستم 4سال پیش بامردی آشنا شدم که 17 سال از من بزرکتر بود. مردی که از لحاظ اجتماعی و مالی در سطح خوبی بود. متاسفانه من فکر میکردم مهمترین رکن رابطه زن و مرد رابطه جنسی بنابر این تا آ نجایی که میتونستم سعی میکردم کامل و خوب باشم تا مردم رو برای خودو نگه دارم.ایشون بسیار الکل مصرف میکردنو بالاخره در تیر ماه 90 به دلیل عارضه کبدی در بیمارستان بستری شدن در مدتی که در بیمارستان کنارش بودم متوجه شدم که با زن ها و دختران زیادی رابطه داشته و در طول 3 سالی که ما با هم بودیم خیلی ماهرانه از من مخفی میکردن شوک بزرگ وقتی به من واردشد که پدرش به من گفت آزمایش هپاتیت و ایدرز بده..چند ماهی بود که گاه وبی گاه دچار عفونت هرپس میشدم اما تصور هم نمکردم که دچار همچین مشکلی بشم.اون شهریورماه مرد بماند که خانواده و پسرش چقدر به من بد کردند..و با وجود استتاعت مالی زیاد حتی حق و حقوق من رو هم ندادند. حالا من با دل شکسته و کمری خم از هزینه ها درگیر عوارض داروها هسنم و هر دم از این باغ بری میرسد. وجود غده تو هیپوفیزم و تداخل داروها ، خواستگارانی که باید بی دلیل رد کنم غم و غصه باعث شده که با تمام وجودم درک کنم که ایدز تنها کابوس افراد فقیر و بی سواد و معتاد نیست ایدز واقعیت دردناک زندگی من و امثال من هم هست.
.
مطلب زیر توسط یکی از بازدیدکنندگان سایت، برای ما ایمیل شده است :
همیشه میگفتم مگه الکیه آدم ایدز بگیره با مسائل جنسی رابطه خوبی نداشتم و بهش فکر نمیکردم،در عرض سه سال زندگیم دگرگون شد،دوست دختر پیدا کردم،سکس کردم،رفت،با چند نفر دیگه هم سکس کردم….یه دفه بخودم اومدم که چیکار کردم…الان به کجا رسیدم…آزمایش HIV دادم…دوهفته تمام زندگیم شده بود کابوس…نه خواب نه غذا تمام فشار و استرس دنیا روم بود.تا اینکه 7روز پیش جوابم اومد منفی بود… ازتون خواهش میکنم تن به هر کاری و همخوابی با هرکسی ندید.سکس هم حرمت خودش رو داره بزار واسه کسی که دوسش داری و قرار یه عمر شریکه زندگیت باشه خرجش کنی.خیلی جاها دیدم طرف جواب ازمایشش که منفی میشه میگه:خدا کمک کرد عبرت بشه دفعه بعد با کاندوم…خب بی معرفت خدا کمکت کرد توهم به خودت بیا!درس بگیر توبه کن…میشد تو همون یبار رابطه مبتلا شی…خدا یه فرصت دوباره بهت داده با این کارا خرابش نکن کسایی هم که تو این وادیا نبودین این مسائل هیچ ارزشی نداره خودتو آلوده کنی پاک بمونید پاک زندگی کنید.اتفاق یبار میفته.. دوستای عزیزی هم که مبتلا شدید از صمیم قلب ارزو میکنم بهبود پیدا کنید و هرچه زودتر واسه این بیماری لعنتی یک داروی موثر و قطعی پیدا بشه قصد جسارت یا ناراحت کردن کسی رو نداشتم طرف حسابم جوونایی بودن که واقعا خام و بی تجربه هستند ایشالا با خوندن اینچنین متنها از انجام چنین کارهایی دوری کنن هم واسه سلامت جسم هم سلامت روحشون یا حق
.
اگر شما به ویروس ایدز آلوده هستید و تمایل دارید خاطرات شما بصورت ناشناس در این قسمت قرار گیرد، لطفا فرم تماس زیر را پر کنید
